بسیاری از مدارهای بار پرقدرت با کابینه بار، حجیم، سنگین، گران، نصب ناخوشایند و غیره.مقاومت بار فوق العاده خنک شده با آب EAK برای کمک به حل قدرت بزرگ، اندازه کوچک، ارزان و بسیاری از مزایای دیگر.
علاوه بر این، هم در خودروهای برقی و هم در خودروهای هیبریدی، ترمز احیا کننده روشی بسیار موثر برای بازیابی انرژی با شارژ باتری است، اما گاهی اوقات انرژی بیشتری نسبت به توان باتری بازیابی می کند.این امر به ویژه برای وسایل نقلیه بزرگ مانند کامیون ها، اتوبوس ها و ماشین آلات خارج از جاده صادق است، این وسایل نقلیه تقریباً بلافاصله پس از شارژ کامل باتری ها، فرود طولانی خود را در سراشیبی آغاز می کنند.به جای ارسال جریان اضافی به باتری، راه حل این است که آن را به یک مقاومت ترمز یا مجموعه ای از مقاومت های ترمز بفرستید که از مقاومت برای تبدیل انرژی الکتریکی به گرما و دفع گرما به هوای اطراف استفاده می کنند.هدف اصلی سیستم این است که برای حفظ اثر ترمز و در عین حال محافظت از باتری در برابر شارژ بیش از حد در طول ترمز احیا کننده، و بازیابی انرژی یک انگیزه مفید است. EAK می گوید: «هنگامی که سیستم فعال می شود، دو راه برای استفاده از گرما وجود دارد.یکی این است که باتری را از قبل گرم کنید.در زمستان ممکن است باتری آنقدر سرد شود که به آن آسیب برساند، اما سیستم می تواند از این اتفاق جلوگیری کند.همچنین می توانید از آن برای گرم کردن کابین استفاده کنید.
در 15 تا 20 سال، در صورت امکان، ترمز احیا کننده خواهد بود، نه مکانیکی: این امکان ذخیره و استفاده مجدد از انرژی ترمز احیا کننده را ایجاد می کند، نه اینکه صرفاً آن را به عنوان گرمای اتلاف دفع کند.انرژی را می توان در باتری خودرو یا در یک محیط کمکی مانند چرخ فلایویل یا ابرخازن ذخیره کرد.
در خودروهای الکتریکی، توانایی DBR برای جذب و هدایت انرژی به ترمز احیا کننده کمک می کند.ترمز احیا کننده از انرژی جنبشی اضافی برای شارژ باتری یک خودروی الکتریکی استفاده می کند.
این کار را به این دلیل انجام می دهد که موتورهای یک ماشین الکتریکی می توانند در دو جهت کار کنند: یکی از برق برای به حرکت درآوردن چرخ ها و حرکت ماشین استفاده می کند و دیگری از انرژی جنبشی اضافی برای شارژ باتری استفاده می کند.همانطور که راننده پای خود را از روی پدال گاز بلند می کند و ترمز را فشار می دهد، موتور در برابر حرکت خودرو مقاومت می کند، "جهت ها را تغییر می دهد" و شروع به تزریق مجدد انرژی به باتری می کند. بنابراین، ترمز احیا کننده از موتورهای خودروی الکتریکی به عنوان ژنراتور استفاده می کند و تبدیل می کند. انرژی جنبشی را به انرژی ذخیره شده در باتری از دست داد.
به طور متوسط، ترمز احیا کننده بین 60 تا 70 درصد کارآمد است، به این معنی که حدود دو سوم از انرژی جنبشی از دست رفته در هنگام ترمزگیری را می توان در باتری های EV برای شتاب گیری بعدی حفظ و ذخیره کرد، این به میزان زیادی کارایی انرژی خودرو را بهبود می بخشد و عمر باتری را افزایش می دهد. .
با این حال، ترمز احیا کننده نمی تواند به تنهایی کار کند.DBR برای ایمن و موثر کردن این فرآیند مورد نیاز است.اگر باتری خودرو از قبل پر شده باشد یا سیستم از کار بیفتد، انرژی اضافی جایی برای تخلیه ندارد، که ممکن است باعث از کار افتادن کل سیستم ترمز شود.بنابراین، DBR برای دفع این انرژی اضافی که برای ترمز احیا کننده مناسب نیست و با خیال راحت آن را به عنوان گرما دفع می کند، نصب می شود.
در مقاومت های خنک شونده با آب، این گرما آب را گرم می کند و سپس می توان از آن در جای دیگری در خودرو برای گرم کردن کابین خودرو یا برای پیش گرم کردن خود باتری استفاده کرد، زیرا کارایی باتری با دمای کارکرد آن ارتباط مستقیم دارد.
بار سنگین
DBR نه تنها در سیستم ترمز عمومی EV مهم است.هنگامی که صحبت از سیستم های ترمز برای کامیون های سنگین الکتریکی (HGV) می شود، استفاده از آنها لایه دیگری را اضافه می کند.
کامیون های سنگین ترمز متفاوتی نسبت به خودروها دارند، زیرا برای کاهش سرعت آنها کاملاً به ترمزهای فعال متکی نیستند.در عوض از سیستم های ترمز کمکی یا استقامتی استفاده می کنند که همراه با ترمزهای جاده سرعت خودرو را کاهش می دهد.
آنها در هنگام سرازیری های طولانی به سرعت بیش از حد گرم نمی شوند و خطر پوسیدگی ترمز یا خرابی ترمز جاده را کاهش می دهند.
در کامیون های سنگین برقی، ترمزها احیا کننده هستند و سایش ترمزهای جاده را به حداقل می رساند و عمر باتری و برد را افزایش می دهد.
با این حال، اگر سیستم از کار بیفتد یا بسته باتری به طور کامل شارژ نشود، ممکن است خطرناک شود.از DBR برای دفع انرژی اضافی به شکل گرما برای بهبود ایمنی سیستم ترمز استفاده کنید.
آینده هیدروژن
با این حال، DBR تنها نقشی در ترمزگیری ندارد.ما همچنین باید در نظر بگیریم که چگونه آنها می توانند تأثیر مثبتی بر بازار رو به رشد خودروهای الکتریکی سلول سوختی هیدروژنی (FCEV) داشته باشند. در حالی که FCEV ممکن است برای استقرار گسترده امکان پذیر نباشد، این فناوری وجود دارد و مطمئناً چشم اندازهای بلندمدت دارد.
FCEV از پیل سوختی غشای تبادل پروتون نیرو می گیرد.FCEV سوخت هیدروژن را با هوا ترکیب میکند و آن را به یک پیل سوختی پمپ میکند تا هیدروژن را به الکتریسیته تبدیل کند. هنگامی که وارد پیل سوختی میشود، یک واکنش شیمیایی ایجاد میکند که منجر به استخراج الکترون از هیدروژن میشود.سپس این الکترون ها الکتریسیته تولید می کنند که در باتری های کوچکی که برای تامین انرژی وسایل نقلیه استفاده می شود ذخیره می شود.
اگر هیدروژن مورد استفاده برای تامین انرژی آنها از برق از منابع تجدیدپذیر تولید شود، نتیجه یک سیستم حمل و نقل کاملاً بدون کربن است.
تنها محصولات نهایی واکنشهای پیل سوختی، الکتریسیته، آب و گرما هستند و تنها گازهای گلخانهای بخار آب و هوا هستند که باعث سازگاری بیشتر آنها با عرضه خودروهای الکتریکی میشود.با این حال، آنها برخی از اشکالات عملیاتی دارند.
پیل های سوختی نمی توانند تحت بارهای سنگین برای مدت طولانی کار کنند، که می تواند در هنگام شتاب گیری یا کاهش سریع سرعت، مشکل ایجاد کند.
تحقیقات بر روی عملکرد پیل سوختی نشان می دهد که وقتی پیل سوختی شروع به شتاب گرفتن می کند، توان خروجی پیل سوختی به تدریج تا حدودی افزایش می یابد، اما سپس شروع به نوسان و کاهش می کند، اگرچه سرعت ثابت می ماند.این توان خروجی نامطمئن چالشی را برای خودروسازان ایجاد می کند.
راه حل این است که پیل های سوختی را برای برآورده کردن نیازهای قدرت بالاتر از حد لازم نصب کنید.به عنوان مثال، اگر FCEV به 100 کیلووات (کیلووات) نیرو نیاز دارد، نصب یک پیل سوختی 120 کیلووات تضمین می کند که حداقل 100 کیلووات از توان مورد نیاز همیشه در دسترس است، حتی اگر توان خروجی پیل سوختی کاهش یابد.
انتخاب این راه حل به DBR نیاز دارد تا با انجام عملکردهای "گروه بار" در مواقعی که نیازی به آن نیست، انرژی اضافی را حذف کند.
با جذب انرژی اضافی، DBR میتواند از سیستمهای الکتریکی FCEV محافظت کند و آنها را قادر میسازد تا به خوبی به نیازهای برق بالا پاسخ دهند و بدون ذخیره انرژی اضافی در باتری، به سرعت شتاب و سرعت خود را کاهش دهند.
خودروسازان باید چندین عامل کلیدی طراحی را هنگام انتخاب DBR برای کاربردهای خودروهای الکتریکی در نظر بگیرند.برای همه وسایل نقلیه برقی (اعم از باتری یا پیل سوختی)، ساخت قطعات تا حد امکان سبک و فشرده یک نیاز اولیه طراحی است.
این یک راه حل ماژولار است، به این معنی که حداکثر پنج واحد را می توان در یک جزء ترکیب کرد تا حداکثر 125 کیلووات برق مورد نیاز را برآورده کند.
با استفاده از روشهای آب خنک میتوان گرما را بدون نیاز به اجزای اضافی مانند فنها مانند مقاومتهای هواخنک به صورت ایمن دفع کرد.
زمان ارسال: مارس-08-2024